همیشه غذای خونگی  که توسط مادرمون پخته بشه خیلی طعم خاطره انگیری داره و همیشه مارو به دوران کودکی میبره.

غذای خونگی همیشه سالمترین غذا بوده و انتخاب اولمون همیشه همین غذاست 

حالا بچه های مشهدی وبسایتی زدن که غذای خونگی رو براتون آماده و ارسال میکنن، فقط کافیه از روز قبل ثبت سفارش بشه.

لینک سایتشو میذارم سر بزنید

http://madampaz.ir

مدتی از این وبلاگ به دور بودم امیدوارم که وقتم برسه به این که بتونم هفته ای چند مطلب بذارم 
این مطلب خیلی شخصیه ولی نمیتونم ننویسمش 
اگر ننویسمش رو دلم سنگینی میکنه 
کل زندگیمو بر پایه ای گذاشتم و برنامه ریزی کردم که کسی نتونه حرفش و تصمیمش روم اثر بذاره ولی ظاهرا همیشه چرخ روزگار خوب نمیچرخه انقدر دنبالت میاد که بتونه تورو اسیر روزمرگی خودش کنه 
گاهی کل عمرتو میذاری تا اثبات کنی زندگی اونجوری که بقیه زندگی میکنن نیست میشه تغییرش داد و طور دیگه ای بود میشه هدف داشت و براش تلاش کرد. اطرافتو با انرژی مثبت پر میکنی هر چند که خیلی ها انرژی منفی بهت تزریق میکنن جوری که گاهی سقفتو سوراخ میکنن میان داخل و زندگیتو تحت تاثیر قرار میدن 
چند وقتیه که شاید توی همین جنگم این جنگ مسخره ای که جزء جزء زندگیتو باید توجیح کنی وگرن حاضر میشن پا بپرن روی اعصابت.
سالهای دارم تلاش میکنم که به روش خودم زندگی کنم چیزی که مخصوص خودمه ولی ظاهرا همه میخوان اثبات کنن که اونا راست میگن من نمیدونم چجوری میشه که خیلی ها میتونن و اجازه میدن زندگی منو قضاوت کنن 
از سه کلمه نمیشه، نمیتونی و "باید این کارو کنی" انزجار دارم 
هر کسی از این سه کلمه رو بگه از جاش سعی میکنم هر چه زودتر فرار کنم حالا میخواد هر کسی باشه (پدر ، مادر ، اقوام یا دوستان)
حالا تو این جاده ای که برای خودم ساختم یا موفق میشم به اخرش برسم یا موفق نمیشم و حرف بقیه اثبات میشه و طبق معمول همیشه "مگه من بهت نگفته بودم" های اطرافیان شروع میشه 

چند وقتیه که خیلی درگیر ترم اخر و  فارق التحصیلی و خوندن برای مقطع ارشد بودم 

تقریبا دوماه برای امتحانات پایان ترمم وقت گذاشتم (صرفا جهت اینکه ترم اخری معدلم داغون نشه) و دوماهی تمام وقت هر روزمو گذاشتم روی کنکور  ( وقت تلف شده ) با اون که نسبت به بقیه دوستان زمان کمتری و گذاشتم ولی همین زمان اندک هم برای من زیاده

الان درست روز قبل از کنکورم و تقریبا خوندن همه چیز متوقف شده :) 

ولی بزارین یک بررسی کنم ببینم تو این مدت غیر از پول چ چیز های دیگری و از دست دادم؟

* علاقه ی من به بحث توسعه تکنولوژی و مدیریت کسب و کار ( چقدر بی ربط) ( خب دیگه علاقه ست کاریش نمیتونم بکنم ) تو این مدت تقریبا از این دو حوزه به کلی دور بودم. احساس لذتی که از خوندن مطالب این موضوعات داشت و کاملا از دست دادم و تقریبا هر ایده تکنولوژیکی که بودو  تو ذهنم موکول کردم به آینده !!

* اموزش هایی که دنبالشون میکردم و زمینه ی رشد فردی من و رقم میزد و از دست دادم !!!

* تکمیل مهارت زبان انگلیسیم تو این مدت خیلی کم شد و تقریبا هیچی روش وقت نمیذاشتم!!!

* ایده ی سخت افزاری جدیدمو کلا ساختشو گذاشتم کنار!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

* از وب سایت استاد مجازیم ( اقای شعبانعلی ) که تابحال یکبار هم ایشونو از نزدیک ندیدم و همچنین اطلاعاتمو مدیون ایشونم به دور بودم !!!

*.

فکر کنم بسه دیگه

چرا ما هیچ توازنی بین چیزی که بدست میاریم با چیزی که از دست میدیم نداریم ؟؟؟؟ 

این عوامل چقدر تاثیر گذاره: *زور پدر و مادر یا حتی همسر؟  *تحمیل های اجتماعی؟؟  *تاثیر جو محیط؟

واقعا کدوم از اینا باعث این مساله شده ؟

چیزی که مهمه اینه که ما در این بین چیز هایی و ازدست میدیم که گاهی اصلا ارزششو نداره 

من یک جمله تو زندگی برا خودم دارم اونم اینه که : همیشه جوری زندگی کن که وقتی تو 60 سالگی برگشتی گذشتتو رو دیدی کمتر حسرت بخوری

اگه این کنکور و همینطور ارشد برام خروجی مناسبی نداشته باشه قطعا تو 60 سالگیم حسرت این دوماه و میخورم 

دنیا رو زیبا ببینیم با تمام بدی هاش و سختی هاش 

خوشبختی ما بستگی به نگاهمون به زندگی داره پس زیبا ببینیمش 

مگه ما چند بار قراره تو این دنیا زندگی کنیم ؟ پس تو همین یکبار قراره به همه چی برسیم دیگه ! پس از الان باید دست به کار شیم 

از شغلت ناراضی هستی ؟

پول نداری ؟ با همسرت خوشبخت نیستی؟ 

خب درستش کن 

نشین بگو من دستم به جایی بند نیست . نشین بگو همسرم منو تحویل نمیگیره 

یک قدم بیا عقب به خودت ی نگاه بنداز ببین کجای کاری ؟

ببین چقدر تو زندگی برای همسرت وقت گذاشتی و سعی کردی که حس خوشبختی بهش دست بده ؟ چقدر کنارش بودی ؟

چقدر کار کردی ؟ چند ساعت در روز؟ چند قدم امروز رفتی جلو؟ دقیقا بررسی کن اگه تو رئیس کارت بودی به کار خودت حقوق زیادی میدادی یانه ؟

همیشه یک قدم بیاییم عقب خودمونو دوباره ببینیم قبل از اینکه همه رو محکوم کنیم . .

کجای کاریم ؟ چند درصد برای همه چیزای خوب تو زندگیمون قدم برداشتیم که توقع بهترینا رو داشته باشیم ؟

هوای گرم اینروزا خیلی همه رو داره اذیت میکنه 

اصولا اینجوری نیست که هوا انقدر گرم شه 

خب البته میدونیم که بیشتر این گرمای آزار دهنده تقصیر خودمونه کولر گازی برای مناطق خشک و کویری که فقط باعث گرم تر شدن هوا میشه ، ماشین هامون که در تولید گرما و آلودگی نقش زیادی دارن 

درسته سخته که ماشین و بزاریم کنار چون شهر ها بزرگ شدن و مسافت ها هم طولانی 

ولی این خود ماییم که باید اوضاع رو بهتر کنیم 

ایده بدیم که چجوری میشه هوا خنک تر بشه 

اگه از مسئولان شهری هستیم طرح تصویب کنیم ، اگه از مردمی هستیم که دائما با ماشین اینور اونور میریم هر ماه یک نهال بکاریم 

اگه از مردمانی هستیم که پیاده میریم و به زمین و زمان . . میدیم :) سعی کنیم حال دنیا رو بهتر کنیم

همه ما مسئولیم 

مسئول این گرمای اضافی

دنیا رو سبز کنیم با ایده های آبی آسمانی 

چند وقت پیش ی جا خوندم که نوشته بود از قول یکی از حضرات که مبارزه با استکبار باید از  دوران دبستان اغاز شود . 
در پاسخ به این دوست عزیزمون بایدد بگم که : عزیز من شما داری فکر کودک و مسموم میکنی . عزیزم شما داری ذهن کودک و که تو اون سن باید با چیز های خیلی بهتری رشد پیدا کنه با این جور مسائل پر میکنی . 
اتفاقی که میفته هم اینه که اون کودک بزرگ میشه و به بلوغ فکری میرسه و خودش همه چیز و میبینه و اینجاست که تناقض ها میان سراغش ، اینجاست که کودک گذشته و جوان امروز نمیتونه این تناقض ها رو درک کنه پس رو میاره به بیخیالی ، رو میاره به کار های واهی و پوچ به این دلیل که هیچ جواب درستی از کسی نگرفته پس نتونسته هضم کنه این میشه که کلا بیخیال همه چیز میشه . 
دقیقا همین اشتباه و تو دانشگاه ها هم دارین میکنین اونم با گذاشتن درسای عمومی غیر مرتبط تو رشته های مختلف مهندسی و پزشکی.
من به این درسا میگم درسای تحمیلی درسایی مثل انقلاب اسلامی ، اندیشه های ی امام خمینی ، اخلاق و اندیشه اسلامی و کلی درس دیگه که هیچ خروجی برا دانشجوها نداره . 
حرف بسیار هست و فرصت کم . . . 
فقط در همین حد که دارین با دست های خودتون مسمومیت روانی جوانان و فراهم میکنین