مدتی از این وبلاگ به دور بودم امیدوارم که وقتم برسه به این که بتونم هفته ای چند مطلب بذارم 
این مطلب خیلی شخصیه ولی نمیتونم ننویسمش 
اگر ننویسمش رو دلم سنگینی میکنه 
کل زندگیمو بر پایه ای گذاشتم و برنامه ریزی کردم که کسی نتونه حرفش و تصمیمش روم اثر بذاره ولی ظاهرا همیشه چرخ روزگار خوب نمیچرخه انقدر دنبالت میاد که بتونه تورو اسیر روزمرگی خودش کنه 
گاهی کل عمرتو میذاری تا اثبات کنی زندگی اونجوری که بقیه زندگی میکنن نیست میشه تغییرش داد و طور دیگه ای بود میشه هدف داشت و براش تلاش کرد. اطرافتو با انرژی مثبت پر میکنی هر چند که خیلی ها انرژی منفی بهت تزریق میکنن جوری که گاهی سقفتو سوراخ میکنن میان داخل و زندگیتو تحت تاثیر قرار میدن 
چند وقتیه که شاید توی همین جنگم این جنگ مسخره ای که جزء جزء زندگیتو باید توجیح کنی وگرن حاضر میشن پا بپرن روی اعصابت.
سالهای دارم تلاش میکنم که به روش خودم زندگی کنم چیزی که مخصوص خودمه ولی ظاهرا همه میخوان اثبات کنن که اونا راست میگن من نمیدونم چجوری میشه که خیلی ها میتونن و اجازه میدن زندگی منو قضاوت کنن 
از سه کلمه نمیشه، نمیتونی و "باید این کارو کنی" انزجار دارم 
هر کسی از این سه کلمه رو بگه از جاش سعی میکنم هر چه زودتر فرار کنم حالا میخواد هر کسی باشه (پدر ، مادر ، اقوام یا دوستان)
حالا تو این جاده ای که برای خودم ساختم یا موفق میشم به اخرش برسم یا موفق نمیشم و حرف بقیه اثبات میشه و طبق معمول همیشه "مگه من بهت نگفته بودم" های اطرافیان شروع میشه